Λίζα Καρδάμη

Η Λίζα Κάρδαμη διδάσκει στο προπτυχιακό πρόγραμμα Media and Culture, του πανεπιστημίου της Ουτρέχτης στην Ολλανδία. Ολοκλήρωσε τις προτυχιακές της σπουδές στο πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ (AUC), με εξιδείκευση στην θεωρία του κινηματογράφου και στην φιλοσοφία. Συνεχίσε της ακαδημαϊκές της σπουδές στο πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης στο πρόγραμμα Media, Arts and Performance Studies, όπου εξειδικεύτηκε στην θεωρία της δραματουργίας του χορού. ‘Eχει παρακαλουθήσει για χρόνια μαθήματα χορου με διακεκριμενους δασκαλους στην Ελλάδα αλλά και σε διάφορες σχολές στην Ολλανδία (ΗJS, SNDO). Εργάζεται παράλληλα σαν δραματουργός σε συνεργασια με την δημιουργό Λαμπρινή Γκόλια. Τα έργα στα οποία εχει δουλέψει έχουν παρουσιαστεί σε φεστιβάλ στην Ελλάδα, όπως το Διεθνές Φεστιβαλ Χορου Καλαμάτας, το Athens Video Dance Project, και το Dance Laboratory Rhodes.

Περιλήψεις

«Διαγραμματισμός» της Δραματουργίας [του Χορού]: Πλαισιώνοντας την Δραματουργική Σκέψη μέσω της Έννοιας της Εικονικότητας του Châtelet

Αυτή η έρευνα διερευνά την πολυπλοκότητα του ορισμού της δραματουργίας και τον ρόλο του δραματουργού στη δημιουργική διαδικασία. Εστιάζει στο υποπεδίο της δραματουργίας του χορού καθώς παρέχει πολύτιμες γνώσεις λόγω της ιδιαίτερης σχεσης του χορού στην ιστορία της δραματουργίας αλλα και την ιδιαιτερη σχεση που εχει με την κίνηση και τηv εννοια της δυναμικοτητας. Αναλύει τη σχέση μεταξύ των διαφορετικών τρόπων με τους οποίους η γλώσσα και η κίνηση χρησιμοποιούνται στη δημιουργική διαδικασία, γεγονός που θέτει υπό αμφισβήτηση του ζεύγους θεωρίας-πρακτικής που κυριαρχεί στην πρακτικη της δραματουργιας από τη σύλληψή της. Η έρευνα προτείνει μια στροφή από το ζευγος θεωρία-πρακτική, προς μια κατανόηση της δραματουργικής πρακτικής που λειτουργεί μεταξύ των πολλαπλων δημιουργικων δυνατοτήτων και την διαδικασία πραγματοποίησης τους, βασισμένη σε μια εννοιολογική ανάλυση της εικονικότητας και της διαγραμματικής γραφής, όροι που προτείνει ο μαθηματικός-φιλόσοφος Gilles Châtelet. Αυτές οι έννοιες γίνονται η βάση για ένα προτεινόμενο θεωρητικό πλαίσιο που μπορεί να αρθρώσει μερικές από τις ιδιότητες της δραματουργικής σκέψης . Μέσω αυτής της έρευνας καθίσταται δυνατη η ανάλυση της δυναμικότητας και σωματικότητας που διέπει την πρακτική της δραματουργίας (του χορού) και το πώς μπορει να εκδηλωθει μέσα από τον ρόλου του δραματουργού.