‘Dare to stutter, dare to stammer’: Towards an alternative understanding of the knowledge of the dramaturg

ΜΑ, Utrecht University

Η παρούσα εργασία διερευνά τη σχέση μεταξύ του δραματουργού και των εναλλακτικών τύπων γνώσης που υπερβαίνουν τη θεωρητική γνώση και απορρέουν από τις πρακτικές πτυχές της. Αντλώντας στοιχεία από τον τομέα της επιστημολογίας – τον κλάδο της φιλοσοφίας που ασχολείται με τη θεωρία της γνώσης – χρησιμοποιεί τις έννοιες της πρακτικής, της σιωπηρής και της ενσώματης γνώσης για να εξετάσει τη δυνατότητά τους για την κατανόηση της γνώσης που χρησιμοποιείται στην πρακτική του δραματουργού. Μαζί με ένα θεωρητικό πλαίσιο που βασίζεται στην επιστημολογία, η έρευνα βασίζεται σε εθνογραφική έρευνα πεδίου και στην εξέταση δραματουργικών πρακτικών. Πρόθεσή μου είναι να δημιουργήσω ένα περιβάλλον που μπορεί να απελευθερώσει τον δραματουργό από τον ρόλο του αντικειμενικού παρατηρητή και του γνώστη/ θεωρητικού που λειτουργεί ως νους της διαδικασίας- και αντίθετα μπορεί να ανοίξει χώρο για τον δραματουργό ως επαγγελματία που χρησιμοποιεί και εκτιμά τις υποκειμενικές, αισθητηριακές και ενσώματες συνιστώσες της γνώσης.

Η Πρακτική της Δραματουργίας στον Σύγχρονο Χορό: Τέσσερα Παραδείγματα από την Ελληνική και Βελγική Σκηνή του 21ού αιώνα

Bachelor, Τμήμα Θεάτρου, Σχολή Καλών Τεχνών, Α.Π.Θ.

Η εργασία ερευνάει την πρακτική της δραματουργίας στον σύγχρονο χορό εξετάζοντας την δραματουργική διαδιακασία τεσσάρων διαφορετικών case studies. Ποια είναι η θέση της δραματουργίας στην χορογραφική διαδικασία; Με ποια μέθοδο προσεγγίζει τη δραματουργία η κάθε δημιουργική διαδικασία; Ποια είναι η θέση του δραματουργού στη χορογραφική διαδικασία; Πως ορίζονται οι σχέσεις δραματουργού και υπόλοιπων συντελεστών; Ποια η σημασία και ο ρόλος του στη διαμόρφωση μιας παράστασης; Στο πρώτο μέρος γίνεται μια θεωρητική περιδιάβαση στην εξέλιξη της δραματουργίας και του ρόλου του δραματουργού τόσο στο θέατρο όσο και στον χορό, καταλήγοντας στην ανάλυση του πεδίου της σύγχρονης δραματουργίας όπως είναι διαμορφωμένο σήμερα. Το δεύτερο μέρος επικεντρώνεται στη δραματουργική πρακτική τεσσάρων παραστάσεων σύγχρονου χορού. Το πρώτο κεφάλαιο εστιάζει σε δύο βελγικές παραστάσεις: το Badke (2013) των Les Ballets C de la B σε συνεργασία με το KVS (Βασιλικό Φλαμανδικό Θέατρο) και το Α.Μ.: Qattan Foundation και το Le Salon (2004) των Peeping Tom. Το δεύτερο μέρος συζητά δυο ελληνικές: το Transforming me: ένα δίγλωσσο σόλο (2014) της Μέντη Μέγα και το Αυτό είναι, όχι άλλο, μόνο αυτό (2016) της Μαριέλας Νέστορας-YELP danceco.